WIJ GAAN EMIGREREN!!!!!

Ja, waar moet ik beginnen? Ik wil jullie zo veel vertellen! Het hoge woord is er dus eindelijk uit.. Wij gaan emigreren!!! En met dat ik dit typ geloof ik mijn eigen woorden niet. Het is nog zo onrealistisch dat wij (als alles loopt zoals wij hopen) over een half jaar gewoon in Spanje wonen. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen met vertellen, maar ik ga het proberen. En aangezien een hoop van jullie mijn DM al gevuld hebben met allerlei vragen ga ik het zo uitgebreid mogelijk proberen op te schrijven. Dus pak nog even iets te drinken en daar komt ie! 🙂

Al jaren lopen wij rond met een droom: emigreren naar Spanje. Waarom naar Spanje? Nou vooral: waarom niet! De manier van leven, het klimaat.. Het sluit zoveel meer aan bij hoe wij zijn! Wij noemde het altijd onze ‘stoute droom’ omdat het eigenlijk gekkenwerk is.. toch? Ik bedoel: het gesprek van emigreren valt hier minimaal om de maand op tafel maar wanneer het gesprek een serieuze wending aan neemt, haakte we altijd af. Want alles wat je opgebouwd hebt, alles wat je hier hebt aan zekerheid.. dat geef je toch niet zo maar op? En zo liep het gesprek altijd af: zenuwachtig gniffelend met zijn tweeën op de bank want wat een spannend idee…. Maar toch bleef het altijd spoken. Mijn grootste afhaker zijn altijd de kinderen geweest. Ik zou niet kunnen leven met het idee dat mijn kinderen dood ongelukkig zijn door een keuze die wij maken. Maar is dat zo? Worden de meiden dood ongelukkig van deze keuze, of is het een makkelijk excuus hier te blijven? Anyway: al 6 jaar hield dit ons tegen. 

Afgelopen zomer mochten we eindelijk weer op vakantie. We vlogen voor 2 weken naar Mallorca, onze favoriete vakantie bestemming met de kinderen. Ik weet nog zo goed dat toen het vliegtuig geland was, wij naar buiten liepen en ik de strak blauwe lucht zag, de Spaanse lucht rook (Ja dit klinkt raar, i know. Maar ik heb iets met luchtjes) en ik de Spaanse taal hoorde, ik een soort van kriebel voelde in mijn buik. Ik vind het een beetje mwehh klinken maar: alsof ik thuis kwam? Het was in ieder geval geen vakantie kriebel.. dat wist ik wel. Afijn: ik besloot Manuel er deze keer niet mee te bestoken en we gingen lekker naar onze vakantie.

Een aantal dagen later werd ook op vakantie onze droom weer het gesprek van de dag. Alleen deze keer nam het gesprek een andere vorm. Alsof we beide hetzelfde gevoel hadden zonder dat we het erover hadden gehad. Nu gingen we door met bespreken toen het onderwerp spannend werd, we spraken echt uit wat onze voors en tegens waren en we stopte niet toen we er weer zenuwachtig van moesten lachen. Met als resultaat dat we ’s avonds elkaar aankeken, onze pinken in elkaar haakte en zeiden: ”gaan we er echt voor? Durf jij met mij deze stap te maken? PINKY!” 

En vanaf daar zijn wij stappen gaan maken. Een hele belangrijke schakel in dit proces is Eva. Eva ken ik inmiddels een aantal jaar via Instagram en daar volg ik haar graag. Beide zijn wij actieve Instagram moeders met dochters. Maar sinds eind vorig jaar heb ik nog een extra reden om haar te volgen: zij durfde de stap namelijk wel te maken! In het voorjaar van 2022 is Eva geëmigreerd naar Spanje en wat was ik jaloers. Jaloers op dat zij daar zat, maar ook dat ze het aandurfde. En nu durfde ik het misschien zelf ook wel? Ik heb in de afgelopen weken Eva bestookt met duizenden vragen, al mijn onzekerheden en heb alle informatie in gewonnen die ik me kon bedenken. Mocht je dit lezen Eva: SORRY! 🙂 Maar wat was dit voor mij een verademing. Niets was te veel en ik kon al mijn grote en kleine twijfels bespreken met iemand die precies weet hoe het voelt om deze stap te maken.

En zo werd een gesprek op vakantie, steeds meer realiteit. We vertrokken naar huis en namen afscheid van alle lieve mensen die we daar hadden leren kennen in ons allerbeste ‘frikandellen Spaans’. Wetende, dat wij volgend jaar om die tijd misschien de taal wel voor een heel groot deel zouden beheersen. Maar toch leek het allemaal nog wel te mooi om waar te zijn. Eerst maar eens terug, weer thuis komen in je eigen woonplaats en eigen huis. Ik ben iemand die erg kan verlangen naar mijn thuis, dat is echt mijn plek waar ik zen ben. Ik had dan ook verwacht dat als wij weer thuis waren, ik de emigratie plannen ook zou schrappen want: je gaat toch niet allemaal opgeven wat je hebt? Maar hoe blij ik ook was weer in mijn eigen bed te slapen, en hoe blij ik ook weer was in mijn eigen heerlijke woning: het enthousiasme over het emigreren werd niet minder. Sterker nog: het werd alleen maar meer!

In de anderhalve week na onze vakantie hebben wij hier in huis geen uur gehad waarin we het niet over het emigreren hebben gehad. We gingen door een rollercoaster, vooral in mijn hoofd was er geen rust. Maar we wisten steeds meer en meer zeker: dit is wat we willen! Wij willen emigreren naar Spanje. In de weken hiervoor hebben we al een beetje gekeken naar welke streek wij op zouden willen want: wat vinden we dan echt belangrijk? Wij wouden de faciliteiten van de grote stad om de hoek, vonden het belangrijk in de buurt van de kust te zitten want wij zijn wild van de zee maar echt IN een grote stad hoeft niet. En dat in combinatie met het leuke contact die wij inmiddels hadden met Eva en de goede verhalen uit die kant heeft ons de knoop laten doorhakken: wij verhuizen naar Valencia! Niet naar de stad zelf, maar naar een stadje daar in de buurt.

Hoe wij er nu concreet voor staan? Aan de ene kant zijn we al best ver op weg, aan de andere kant staan we nog helemaal aan het begin. Over 3 weken vliegen Manuel en ik samen die kant op. Daar hebben we een afspraak met een school waar wij de meiden heel erg graag op zouden willen doen. Ook gaan wij daar op bezoek bij de makelaar en tevens onze relocation assistant. EN: gaan we borrelen met Eva en haar gezin. 🙂 Verder zijn wij inmiddels al 4 weken op weg met onze Spaanse prive les en gaat ons eigen huis naar alle waarschijnlijkheid volgende week in de verkoop. Nu de knoop doorgehakt is om te vertrekken kan het regelen echt beginnen en wij zijn laaiend enthousiast om hier mee te beginnen.

Voor nu hou ik het hier bij, het is al een hele lap tekst zo hè? 😉 Ik hou jullie vanaf nu op de hoogte wat betreft onze emigratie en alle ontwikkelingen rondom dit project en geloof me: dat zijn er veel! Dus be ready and tot de volgende keer.

xoxo Marlinda.

Ps:
Het leek mij leuk iedere blog eens een paar Spaanse woorden te delen die wij op dit moment leren tijdens onze lessen. Voor deze week zijn dat de woorden:

Werken – Trabajar : Dit spreek je uit als trabagar, de J is een soort van zachte G?
Verkopen – Vender : Dit spreek je uit als bender, de V spreekt je uit als soort van B.
Inpakken – Empaquetar :Dit spreek je uit als: empaketàr.

Pss:
Mocht je nou benieuwd zijn naar Eva en haar gezin? Eva volgt over haar emigratie naar Valencia op YouTube. Een vlog ook met veel tips en informatie dus mocht je nog emigratie plannen hebben? Leuk om eens te kijken.. Tip van flip! 😉
https://www.youtube.com/user/evadominique